28 Απριλίου 2010

Τελικά θα πτωχεύσουμε ή όχι; Μια ερώτηση φόβου και χαμένων ονείρων ανεξαρτήτως απάντησης…

   Το ερώτημα των ημερών, αυτό που μας έβαλαν να στριφογυρίζει στο κεφάλι μας και να μας κάνει αίολους στο παρόν μας , η καινούργια μεγάλη ιδέα του έθνους μας· Θα πτωχεύσουμε ή όχι; Μια ερώτηση που καλούμαστε να δώσουμε οι μη ειδικοί, οι μακριά από όλες τις παρασκηνιακές συζητήσεις, οι γνωστοί αδαείς καθοδηγούμενοι ψηφοφόροι. Μια απάντηση για το τυπικό της οικονομικής μας ζωής μιας και η «πτώχευση» αξιών και παιδείας είναι δεδομένη εδώ και αρκετές δεκαετίες . Τα γεγονότα εξάλλου που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση είναι απόρροια αυτής της «πτώχευσης» και όχι των ελλειμματικών αριθμών της οικονομίας μας.
   Το πρόβλημα δεν είναι οι υπέρογκοι για το μικρόκοσμο μας αριθμοί. Τα ελληνικά ελλείμματα δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα των υπόλοιπων χωρών του συστήματος. Ούτε οι αριθμοί του ρυθμού ανάπτυξης μας είναι τόσο υποδεέστεροι των υπολοίπων χωρών. Η παθογένεια όμως του ανύπαρκτου ελληνικού συστήματος ελέγχου και διαφθοράς έκανε τη χώρα τον αδύναμο κρίκο μιας αποτυχημένης ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Η καλύτερα ενός αποτυχημένου κοινωνικά παγκόσμιου συστήματος που στηρίζεται στην τραπεζική ισορροπία τρόμου που για να κρατηθεί και να μην εκτροχιαστεί έχει πολλά όπλα προς ενεργοποίηση. Όλα τα μέτρα που θα έρθουν αποτελούν απλά μέρος της φαρέτρας. Το μεγαλύτερο όμως όπλο είναι η δημιουργία του φόβου. Χωρίς αυτόν τα βέλη είναι ακίνδυνά. Σήμερα είναι εδώ μπροστά μας ο φόβος της επίσημης οικονομικής πτώχευσης. Αλήθεια εκτός από εμάς που πληρώνουμε την αδυναμία μας σε ένα παγκόσμιο «πολεμικό» παιχνίδι , ποίον συμφέρει η πτώχευση; Ποιο κράτος της ΕΕ θα δοκίμαζε οικιοθελώς τις αντοχές της δικής του οικονομίας; Ποιος θα έβαζε σε περαιτέρω κίνδυνο την έλλειψη ρευστότητας στον ευρωπαϊκό χώρο ; Ποιος θα έβαζε τον εαυτό του στη σειρά να μας ακολουθήσει; Το φάντασμα της πτώχευσης θα πλανάται συνεχώς στο κεφάλι μας για να περάσουν τα μέτρα που θα μας επιβάλλουν. Τα μέτρα της φαρέτρας του οικονομικού τέρατος. Τα spreads θα εκτοξεύονται, οι δηλώσεις θα δίνουν και θα παίρνουν, τα παιχνίδια ΟΛΩΝ τους -συμπεριβαλλομένων και των ομοεθνών μας- θα συνεχίζονται σε μια μάχη ισορροπιών και ισχύος στο βωμό του κέρδους. Και τελικά, αφού επιβληθούν τα «αναγκαία» μέτρα η πτώχευση θα αποφευχθεί προς το παρόν… Θα έχουμε χάσει όμως ΑΛΛΟ ένα κομμάτι της ελευθερίας επιλογών πολιτικής από τις κυβερνήσεις που εκλέγουμε. Κυρίως όμως, έχουμε χάσει το δικαίωμα στο να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο. Στόχος πλέον είναι η μικρότερη απώλεια των «κεκτημένων» της αξιοπρεπούς διαβίωσης και εργασίας. Αυτών που μας διαχωρίζουν από το να είμαστε απλά ένας αριθμός στην παραγωγική διαδικασία..

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aπαντάς σε όλα μόνος σου :)

Όπως κάνουμε όλοι μας τελευταία.
Με ερωτήσεις που έχουν ξεπεράσει το "ρητορικό" και μοιάζουν σχεδόν αναίτιες, ανεξήγητες, ανόητες.
Κι όμως όλοι τις κάνουμε.
Σαν να ρωτάμε όλοι μαζί, εκεί κατά το σούρουπο, αν σε λίγο θα σκοτεινιάσει ή όχι;
Σαν να απορούμε λίγο πριν την ανατολή, αν θα βγει ο ήλιος ή όχι.

Και τα δύο :)

Αντίλογος είπε...

Το κακο είναι πως είμαστε σε σούρουπο και το μονο σιγουρο ρε γαμωτο είναι το σκοτείνιασμα..Κι εσύ απ ότι είδα στο blog σου κόβεις το τσιγάρο? Αυτό θα πεί δυνατή απόφαση!!!

Unknown είπε...

Συμφωνώ μέχρι κεραίας στις διαπιστώσεις σου, το παιχνίδι είναι "στημένο και στα μέτρα τους" που λέει και το τραγούδι - αλήθεια πόσο επίκαιρο είναι το "Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον" σήμερα ή να πούμε καλύτερα πως έτσι γίνονταν πάντα στο προτεκτοράτο μας , απλά έπρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να ξεστραβωθούμε και να αντικρίσουμε την πραγματικότητα ?

Δύσκολοι καιροί πάντως για να κόψει κανείς το τσιγάρο...Εγώ το έχω κομμένο 8 χρόνια και με όσα βλέπω κι ακούω , λέω να το ξαναρχίσω...Να συνεισφέρω και στο δημόσιο μέσω του ΕΦΚ, και εκτός των άλλων να μειώσω και το προσδόκιμο ζωής, μόλις είναι να βγω στη σύνταξη , να τινάξω τα πέταλα από κανένα εμφραγματάκι ή κανένα εγκεφαλικούλι, να μη με ταϊζει το δημόσιο - κι ας μου τάχει πάρει εδώ και 26 χρόνια που είμαι στην αγορά εργασίας 2 και 3 φορές...