22 Φεβρουαρίου 2011

Τηλεοπτική Δημοκρατία και αγανάκτηση. Γιατί άραγε;


   Και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ήρθε ξαφνικά ένα ντέρμπυ να ταράξει την κοινωνική ησυχία του τηλε-βασιλείου.  Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε θέση όπως ασφαλώς και αρμόζει σε τόσο κρίσιμες για τον τόπο περιστάσεις, στην ΕΡΤ διατάχτηκε ΕΔΕ και θα πέσουν αργά ή γρήγορα «κεφάλια» για αυτή την αισχρή παρασπονδία που διατάραξε την αντικειμενικότητα του ειδησεογραφικού κρατικού καναλιού, και η αστυνομία θα δείξει ανοχή στις δικαιολογημένες αντιδράσεις βίας των αγανακτισμένων οπαδών που πρέπει να ξεσπάσουν για το κακό που συνέβη και διατάραξε τον κοινωνικό ιστό της χώρας.Κι αν τα πράγματα δεν ηρεμήσουν ενδεχομένως να χρειαστεί και ένα διάγγελμα του πρωθυπουργού ή η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για να βρεθεί μια λύση. Η παραδοσιακή συνταγή του άρτου και των θεαμάτων δοκιμάζεται σκληρά. Όχι φυσικά για το πρόβλημα της έλλειψης άρτου. Δεν είναι ώρα για λαϊκισμούς.  Είναι η ώρα να αντιμετωπιστεί το ότι τα θεάματα μεταφέρονται σε ατμόσφαιρα Κολοσσαίου και ο λαός αγανάκτησε.
   Όχι γιατί το εισόδημα του έχει υποστεί συρρίκνωση που δεν  φτάνει πλέον να καλύψει τις άμεσες ανάγκες ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Ξέρει καλά πως μαζί τα φάγαμε όπως είπε και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και τώρα απλά όσοι δεν έκαναν καλό κουμάντο δυσκολεύονται αλλά ας πρόσεχαν. Θα βγούν σοφότεροι από την κρίση.
   Όχι γιατί η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία έχουν χτυπήσει την πόρτα της κάθε οικογένειας ακόμα και των μέχρι πρόσφατα ασφαλών μεσαίων στρωμάτων. Ξέρει πως πλέον χρειαζόμαστε ευέλικτες μορφές εργασίας για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και οι μόνοι που αντιδρούν είναι οι βολεμένες συντεχνίες που αρνούνται να εκσυγχρονιστούν γιατί θα χάσουν τα υπέρογκα κέρδη των εργαζομένων τους. Εξάλλου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που εκφράζουν τον κόσμο έχουν καταλάβει την κρισιμότητα των καταστάσεων.
   Όχι γιατί πίστεψε –λανθασμένα εκ του αποτελέσματος- πως τα χρήματα που πλήρωνε στο κράτος μπήκαν σε τσέπες ημετέρων του διπολικού κυβερνητικού μας συστήματος. Η χώρα έχει θεσμούς και τόσο η δικαιοσύνη όσο και η Βουλή που νομοθετεί,  ψηφίζει και ελέγχει απεφάνθησαν πως δεν συντρέχει λόγος τιμωρίας υπευθύνων. Κι αν για κάποιους υπάρχουν ενδείξεις αυτές παραγράφηκαν από το νόμο που είναι υπεράνω  των πάντων όπως αρμόζει στις Δημοκρατίες.
   Όχι γιατί έννοιες όπως παιδεία, πολιτισμός και περιβάλλον δεν υπάρχουν πλέον όχι μόνο στην κρατική χρηματοδότηση αλλά ούτε καν ως επί μέρους ζητήματα έστω και ακαδημαϊκής συζήτησης.  Ο λαός γνωρίζει πως οι πανεπιστημιακοί έχουν βαλθεί να αμφισβητήσουν τόσο την παλιγγενεσία όσο και τον αντρισμό των  ηρώων του έθνους και τους θέλουν Cisse-δες με φούστες. Γνωρίζει πως πολιτισμός υπάρχει έμφυτος στο DNA του από αρχαιοτάτων χρόνων όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Γνωρίζει επίσης πως η οικολογία είναι μια έννοια που δεν συνάδει με την ανάπτυξη. Όταν τα φουγάρα δεν καπνίζουν όπως λέει και ο σοφός της Βουλής αρχηγός του Λάος ή Λαός, και όταν πρέπει να αξιοποιήσουμε την επικράτεια, το περιβάλλον μπορεί να περιμένει για μετά την ανάπτυξη.
   Όχι τέλος για έλλειμμα Δημοκρατίας , για αυτό που λένε οι εξτρεμιστές του συστήματος που ζουν για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης. Ο λαός έχει εκλεγμένη Κυβέρνηση και αντιπολίτευση που την ελέγχει.  Το ότι ο πρωθυπουργός συναποφασίζει με τον υπουργό οικονομικών και τα υπόλοιπα μέλη αγνοούν  δεν αποτελεί έλλειμμα. Μπορούν να ενημερωθούν είτε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μεταμεσονύχτια, είτε από τα Media που ως γνωστών αποτελούν κατάκτηση της Δημοκρατίας και είναι η 4η εξουσία. Το ότι ο υπουργός επίσης μπορεί να επικαιροποιεί μνημόνια και συμβάσεις χωρίς προηγουμένως κύρωση ή συζήτηση στη Βουλή είναι μέσα στις αρμοδιότητες του και το προβλέπει και το σύνταγμα όπως εξήγησαν οι συνταγματολόγοι του κυβερνώντος κόμματος. Εξάλλου τα υπόλοιπα κόμματα που εκφράζουν και αυτά το λαό θα μπορούσαν να ζητήσουν εκλογές ή να ασκήσουν πρόταση μομφής. Αλλά οι εκλογές ελλοχεύουν κινδύνους αποσταθεροποίησης και ως γνωστών οι λαοί είναι ανώριμοι να αποφασίζουν για τις τύχες τους και το ξέρουν και οι ίδιοι.
   Ο λαός αγανάκτησε γιατί το χόμπι των επιχειρηματιών που ως γνωστόν δίνουν δουλειά στον κόσμο, δεν παίζετε με ίσους όρους για αυτό και αποτελεί το φλέγον ζήτημα της επικαιρότητας.  Και η αγανάκτηση είναι επικίνδυνη γιατί όπως τα MEDIA μας πληροφόρησαν, ο λαός είναι πιεσμένος. Από τι άραγε?

15 Φεβρουαρίου 2011

Οργή κατά του Σερβάζ Ντερούζ. Μήπως είναι αργά;


 
   Με αφορμή τα όσα  συνέβησαν μετά την συνέντευξη τύπου της τρόικα στην περασμένη Παρασκευή και τη γελοιότητα της φαρσοκωμωδίας που εκτυλίσσετε από τους  ξαφνικά «αγανακτισμένους»  πολιτικούς και δημοσιογράφους θα ήθελα να αναδημοσιεύσω την ανάρτηση του φίλου Leo, “Οργή κατά του Σερβάζ Ντερούζ. Μήπως είναι αργά;”, από το ιστολόγιο Μη μαδάς τη Μαργαρίτα. Γιατί κάποτε η υποκρισία πρέπει να σταματήσει να προσβάλει τη νοημοσύνη μας..
   "Οργή και μένος σύσσωμου του  κόσμου αυτής της χώρας κατά του βάρβαρου Σερβάζ Ντερούζ που μας προέτρεψε να πουλήσουμε παραλίες, ΔΕΗ, Ελληνικό και γενικώς δημόσια κτηματική περιουσία για να ξεχρεώσουμε. Τι λέει ο τροϊκανός, ο κατακτητής, ο ανθύπατος, ο πύξας, ο δείξας; Ιταμή πρόκληση. Θα μας πει αυτός πως θα εκποιήσουμε τα υπάρχοντά μας για να ξοφλήσουμε τους οφειλέτες μας; Εμείς εκποιούμε χρόνια τώρα δωρεάν δημόσια περιουσία και ξοφλάμε τους πολιτικούς μας πελάτες. Οι πραγματικοί δανειστές μπορούν να περιμένουν. Τι ξέρει ο Σερβάζ από εκποιήσεις και μάλιστα δωρεάν με αντάλλαγμα μια χούφτα ψήφους; Τι να μας πει η Τρόικα; Άντε γιατί στο τσάκ είμαστε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να πάρουν από τα τρία, το τρίτο το……..
   Εμείς ανταλλάσσουμε το νερό της λίμνης (και τα νούφαρα) με τα καλύτερα οικόπεδα - φιλέτα του δημοσίου γιατί έχουμε ένα σέβας όπως και να το κάνουμε προς τη Μονή και τους σεβάσμιους ανθρώπους της. Μετά όταν μας πιάνουν στα πράσα, την κάνουμε αβαβά, ξεκινάνε ανακρίσεις και επιτροπές, ώσπου πέφτει μια παραγραφή και όλοι ησυχάζουν. Μιλάει κανείς;
   Κάθε καλοκαίρι καίμε με σχέδιο την Αττική, τη Χαλκιδική, την Εύβοια, τα νησιά και όποια  άλλη δασική έκταση μπαίνει στο πρόγραμμα, και τον επόμενο χειμώνα, ξεφυτρώνουν «δωρεάν», οικόπεδα, κτίσματα, συγκροτήματα, αναψυκτήρια, εκεί που μέχρι πέρυσι ήταν δάσος. Οργίζεται κανείς;
   Η εκκλησία μας έχει στην κατοχή της τεράστια δημόσια περιουσία. Ένας θεός ξέρει, με ποιους κάλπικους τρόπους, με τι φετφάδες τούρκων πασάδων και σλάβων  ηγεμόνων, την έχει αποκτήσει. Αλλά εμείς, γαλαντόμοι όπως πάντα, την αφήνουμε στα χέρια των παπάδων να αυγατίζει και να τους δίνει πλούτο και δύναμη και δεν μας φτάνει αυτό, τη διαθέτουμε και αφορολόγητη. Δεν είδα να οργίζεται κανείς.
Μιλάτε για τις παραλίες. Ποιες παραλίες, όσες έμειναν άκτιστες από ξενοδόχους και ιδιώτες; Μα ο τελευταίος ξυπόλυτος χλιμίντζουρας που έχει τα κονέ με τον τοπικό άρχοντα - κομματάρχη, μπορεί να πάρει παραλία, να στήσει τα κιόσκια του, τις ταβέρνες του, τα beach bar του, να βγάλει κύριος το μαύρο χρήμα του, να βρωμίσει και να καταστρέψει στα πλαίσια της «τουριστικής ανάπτυξης» της χώρας και να φύγει. Θα μας πει ο Σερβάζ τι και πως να πουλήσουμε; Εδώ χαρίζουμε, αρκεί να είναι κουμπάρος του ξαδέλφου μας το παλληκάρι και να καταλαβαίνει από fast deal κάτω από το τραπέζι. Δεν είδα να οργίζεται κανείς.
   Μιλάτε για ΔΕΗ. Ποια ΔΕΗ, η ΔΕΗ δεν πουλιέται, έτσι τουλάχιστον δηλώνουν οι συνδικαλιστές της. «Δεν πουλάμε». Για να πουλήσετε πρέπει να τους την πάρετε ματώνοντας, ή τουλάχιστον να τους πείσετε να την πουλήσουν αυτοί. Γιατί οι ΔΕΚΟ, ανήκουν στους κομματικούς στρατούς που τις λυμαίνονται, είναι το βιλαέτι τους. Η παραχώρηση έχει γίνει με μεταπολιτευτικά συμβόλαια στο όνομα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Σίγουρα δεν οργίζεται κανείς.
    Στη χώρα αυτή δεν συνηθίζουμε να πουλάμε, αλλά ν’ αγοράζουμε. Αγοράζουμε υποβρύχια, το αν γέρνουν, ή αν μας κάνουν, ή  αν μας είναι απαραίτητα δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει ότι κοστίζουν ακριβά, ότι γίνεται deal, ότι ρέει χρήμα, σαν το αίμα που αναβλύζει από μια κομμένη αορτή. Είναι το αίμα των παιδιών μας που γίνεται μηχανές πολέμου και κάποιοι πλουτίζουν. Οργίζεται κανείς;
   Στη χώρα αυτή η δημόσια περιουσία εκποιείται με αντάλλαγμα ψήφους, που θα ανανεώσουν την σαφή λαϊκή εντολή για αναδιανομή του πλούτου μεταξύ ολιγάριθμων ή πολυάριθμων κοινωνικών ομάδων με προτίμηση, τους κομπραδόρους επιχειρηματίες, και τις ιδιαίτερες κάστες δημοσίων υπαλλήλων. Μετά το χρήμα επενδύεται σε μεζονέτες και καταναλωτικά αγαθά ή βγαίνει στην Ελβετία και στην Κύπρο. Ας είναι καλά οι δανειστές  που θα καλύψουν τα κενά της φοροαποφυγής, της σπατάλης και της ασυδοσίας του δημοσίου, της διαπλοκής και του χρηματισμού, για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε όπως ξέρουμε. Μόνο που αυτό το κόλπο τέλειωσε, οι δανειστές θέλουν μια λίμπρα κρέας απ΄ το κορμί της χώρας, για τόκο. Σας βλέπω να οργίζεστε γιατί δεν θέλετε να μοιραστείτε αυτό που είχατε για πάρτη σας και το κατασπαράσσατε κατά βούληση στο δικό σας το τραπέζι.
Τώρα που οι δανειστές σας πιέζουν να πουλήσετε όσο - όσο για να τους ξεχρεώσετε, τώρα που σας ζητούν να βάλουν χέρι στο φιλέτο σας και όχι μόνο, οργίζεστε ε; Μήπως είναι αργά;"