18 Ιουλίου 2016

Εντρογάν. Ιστορία, έπαρση και τιμωρία..

Το αν ήταν σικέ το πραξικόπημα ή όχι θα το δείξει η ιστορία. Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν το momentum της φαινομενικής παντοδυναμίας του περάσει, ο Εντρογάν θα βρεθεί κρεμασμένος.. Η ιστορία διδάσκει πως η τιμωρία των « παντοδύναμων» είναι ανάλογη του βαθμού της έπαρσης και της αλαζονείας που επιδεικνύουν. Το ξεγύμνωμα και οι ακρότητες προς μέλη του στρατεύματος, θεσμού που παρά τις εκκαθαρίσεις χρόνων παραμένει ισχυρότατος πόλος στις συνειδήσεις των Τούρκων πολιτών, ή οι μαζικές εκκαθαρίσεις δικαστικών και διαφωνούντων είναι και το μοιραίο λάθος αυτής της έπαρσης. Πόσο μάλλον όταν ο «Σουλτάνος» είναι ο ηγέτης μιας απολύτως διχασμένης χώρας.. 
ΥΓ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο οξύμωρο από την εμφάνιση του Εντρογάν μπροστά από τον πίνακα του Κεμάλ..

15 Ιουλίου 2016

Νίκαια. Ο Φόβος έχει ήδη νικήσει..

Εν αρχήν η προσευχή για τα αθώα θύματα. Η δική μας προσευχή απέναντι στην προσευχή των δολοφόνων περιμένοντας τη βασανιστικά χρονοβόρα ωρίμανση μιας θρησκείας που έχει τόσα κοινά με το παρελθόν της δικής μας. Το χρώμα του διπλανού είναι πλέον αρκετό για να θέσει ερωτήματα στο μυαλό μας αν κρύβει κάτι στην τσάντα του. Ο φόβος για την είδηση της επόμενης μέρας έγινε καθημερινότητα . Θα ψηλώσουμε κι άλλο τους φράχτες μας και θα νιώσουμε περισσότερη ασφάλεια περιμένοντας τη «νίκη» ενάντια στο κακό. Η αξία της ανθρώπινης ζωής θα συνεχίζει να κατρακυλά στο «Χρηματιστήριο των αξιών» μας ενώ οι εμμονές μας θα δυναμώνουν. Το «δεν φοβάμαι» θα γίνει κραυγή. Μόνο που θα είναι κραυγή για να την ακούσουμε εμείς οι ίδιοι και να απαλύνουμε το τρέμουλο μας. Ο φόβος έχει ήδη νικήσει, η ανθρωπότητα ξεγυμνώνεται και τα επόμενα αθώα θύματα είμαστε ήδη στο δρόμο προς τον παράδεισο που πιστεύουμε..