19 Νοεμβρίου 2017

Γράμμα στον άγνωστο "αντιεξουσιαστή"

Πολεμάς το σύστημα; Μαγκιά σου. Μόνο που η μαγκιά έγκειται στο να το κάνεις με το πρόσωπο ακάλυπτο. Ίσως έτσι αναγνωρίσεις και τον εκπρόσωπο του συστήματος που σε προβοκάρει.
Δεν δέχεσαι την αστική εκχώρηση του δικαιώματος βίας στην αστυνομία; Μαγκιά σου. Μόνο που όταν συγκρούεσαι μαζί της –συμφωνώ, με κλεφτοπόλεμο, δεν έχετε τα ίδια μέσα παρά τις φωτοβολίδες σου.. - να το κάνεις με το φόβο του ντου από τη μεριά της που δεν θα σταματήσει, το φόβο της σύλληψης και της τιμωρίας από το αστικό καθεστώς.
Τραυματίζεις – από τύχη δεν έχεις σκοτώσει- ένα πολίτη που δεν είναι μέλος του «αντίπαλου στρατού»; Πας μόνος σου και παραδίνεσαι. Ουτοπικό; Ίσως αλλά λιγότερο ουτοπικό από αυτό που νομίζεις πως θα πετύχεις με τον τρόπο που «αγωνίζεσαι».
Νομίζεις πως έχεις άσυλο σε μια περιοχή; Απλά σε γκετοποίησαν και όχι μόνο δεν το κατάλαβες αλλά νιώθεις και επαναστάτης στο κλουβί σου.
Νομίζεις πως παλεύεις για τις ιδέες σου; Πάλεψε αλλά μη γίνεσαι ελιτιστής. Μόνο ο Πάπας έχει το φαιδρό αλάθητο.. Και πριν παλέψεις, διάβασε τα βιβλία των ονομάτων που ξέρεις απ έξω, ρώτα τι δουλειά κάνουν οι «μέντορες» που θαυμάζεις στη μάχη. Μπορεί να είναι ασφαλίτες, μπορεί αργόμισθοι με ρουσφέτι, μπορεί η ζωή τους «έξω από τη μάχη» να είναι αυτή που πολεμάς.
Μισείς τη μάζα; Τότε γιατί κρύβεσαι πίσω από τον όχλο σου;
Μη νομίζεις πως είμαι απέναντι σου ιδεολογικά, ως μέρος του συστήματος ή ρεφορμιστής. 
Μη νομίζεις πως δεν ξέρω τι σημαίνει κλωτσιά, αστυνομική αυθαιρεσία, δακρυγόνο, ματωμένη μύτη, μάλοξ και αδρεναλίνη. Νιώθω κι εγώ πιο ασφαλής στα Εξάρχεια από ότι περνώντας στην Αλεξάνδρας έξω από τη ΓΑΔΑ.
Είμαι απέναντι σου γιατί είσαι τσάμπα μάγκας. Γιατί –ίσως χωρίς να το καταλάβεις- έχεις γίνει πιόνι του συστήματος που πολεμάς. Αυτός που με διώχνει από τις πορείες και μου έχει «επιβάλει» παντού κλούβες.
Είμαι απέναντι σου γιατί καπελώνεις ότι διεκδικώ.
Είμαι απέναντι σου γιατί στο μπάχαλο είσαι εν δυνάμει δολοφόνος. Και ναι, ίσως έχουμε πόλεμο. Μόνο που είσαι όπλο στη φαρέτρα της μεριάς που νομίζεις πως πολεμάς ή εξίσου ανεγκέφαλος με αυτούς που με τρομάζουν.   

16 Νοεμβρίου 2017

17 Νοέμβρη 1973. Αλήθεια = Α' Στερητικό + Λήθη

Φωτογραφεία: Βασίλης Καραμανώλης,
        Νοέμβριος 1973.  ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα,
 (από διαδίκτυο)
  Υπήρξε «γενιά του Πολυτεχνείου»; Προφανώς και όχι.. Υπήρξαν άνθρωποι που αψήφησαν τα τανκ, τη βια και τα βασανιστήρια της Χούντας αλλά όχι μια γενιά..  
Το Πολυτεχνείο δεν «έριξε» τη Χούντα. Η ιστορική νύχτα ανάμεσα στις 16 και 17 Νοέμβρη δεν αφορά όλους τους Έλληνες κι ας την οικειοποιήθηκαν. 
  Σε όλη την επταετία οι δύο καταλήψεις, της Νομικής και του Πολυτεχνείου, δεν αποτελούν αντίσταση του Ελληνικού λαού. Οι ελάχιστοι πλήρωσαν το τίμημα των ιδανικών της ελευθερίας με βασανισμούς, φυλακίσεις και τη ζωή τους. Πολλοί όπως ο Παναγούλης το πλήρωσαν και μετά.. Οι υπόλοιποι απολάμβαναν τα νέα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης -και όχι του οικονομικού «θαύματος» της χούντας που προπαγανδίζεται- βελτιώνοντας υλικά τη ζωή τους με την ελευθερία να αποτελεί δευτερεύουσα λεπτομέρεια. Οι «επικίνδυνοι» άλλωστε είχαν συλληφθεί τη νύχτα του πραξικοπήματος. 
   Η αντίσταση των ελαχίστων εκείνης της νύχτας,  μετά την πτώση της δεύτερης χούντας που ακολούθησε και έληξε στο έγκλημα του Κυπριακού, αποτέλεσε την κολυμπήθρα του Σιλωάμ της ντροπής για τη συντριπτική πλειοψηφία του ΜΗ αγωνιζόμενου και μετέπειτα «αντιστασιακού» ελληνικού λαού. Αυτού που η ζωή του συνεχίζόταν απρόσκοπτα μετά την 21 Απριλίου του 67 και ακολούθησε το συρμό της δημοκρατίας όταν άρχισε να «πουλάει». Πως να γινόταν αποχουντοποίηση –αίτημα «κενό» των πρώτων χρόνων- έτσι;    
  Για αυτό η γιορτή χρόνο με το χρόνο φθίνει. Γιατί οι πολλοί δεν ενδιαφέρονται να περισώσουν κάτι που δεν τους αφορούσε. Γιατί έκαναν αντίσταση μετά σε συναυλίες και υποδοχές πολιτικών.  Γιατί οι κάπηλοι –που πάντα υπάρχουν- αυτοξεφτιλίστηκαν.   Γιατί οι επόμενες γενιές μάθαμε να θεωρούμε τη Δημοκρατία αυτονόητη και συστατικό της τον ατομικισμό..
  Σήμερα που η ιστορία ξαναγράφεται και προπαγανδίζεται συντηρητικά και εθνικιστικά, το δικό μας «πολυτεχνείο», το δικό μας χρέος, είναι να καταφέρουμε να το κρατήσουμε στη μνήμη μας ως οδηγό και να μην τους κάνουμε το χατίρι να το απαξιώσουν. Δεν είναι εύκολο. Οι πολλοί το έχουν απαξιώσει ήδη.. Και όπως έγραψε ο Αναγνωστάκης,  «Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους»

«Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.»

Μανόλης Αναγνωστάκης, Νοέμβριος 1983 Αυγή

11 Νοεμβρίου 2017

Μικρές Media-κες Αλήθειες...Ο τρόπος κάλυψης της άδειας ενός δολοφόνου.

.
Α. O τρόπος κάλυψης της άδειας Κουφοντίνα αποτελεί τη συνειδητή χρησιμοποίηση ενός δολοφόνου στην πολιτική γραμμή που έχουν χαράξει τα media και όχι κάτι απλά αφελές ή λανθασμένο. Ταυτόχρονα και εντελώς επικίνδυνα, παρουσιάζοντας τον ως «ηγέτη» ενός χώρου που δεν υπάρχει παρά στα μυαλά ελαχίστων, όχι μόνο «αναγνωρίζουν» πολιτικά χαρακτηριστικά στο δολοφόνο, άρα και στη δίκη της 17Ν, αλλά παίζουν ακριβώς το ίδιο παιχνίδι που άνοιξε το δρόμο στη ΧΑ. 

Β. Ο συνεχής υπερτονισμός της κατά λάθος δολοφονίας του νεαρού Αξαρλιάν σε σχέση με τα υπόλοιπα θύματα το μόνο που καταφέρνει είναι να αφήνει γκρίζα ίχνη «δικαίου» στους δολοφόνους. Σε μια δημοκρατία κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πάρει το νόμο στα χέρια του, κανείς να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή και όποιος πέφτει θύμα ιδεοληπτικών δολοφόνων είναι το ίδιο αθώος είτε ο φόνος του ήταν σχεδιασμένος είτε όχι. 

Γ. Η τρομοκρατία (αν και ο όρος δεν είναι ο επαρκέστερος) βρίσκει έδαφος, υποστηριχτές και εν δυνάμει στρατολογούμενα μέλη όταν η δικαιοσύνη και η δημοκρατία νοσούν. Στη χώρα μας -που ανέκαθεν νοσούσαν- η τρομοκρατία βρήκε υποστηριχτές (ειδικότερα τις δυο πρώτες μεταπολιτευτικές δεκαετίες) γιατί το πολιτικό σύστημα αντί να θωρακιστεί απέναντι της ενισχύοντας το κράτος δικαίου τη χρησιμοποίησε διαχρονικά ως μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μόνο που τότε τα media ούτε είχαν τη σημερινή δύναμη, ούτε διαμόρφωναν την κοινή γνώμη στο βαθμό που τους επιτρέπει η σημερινή τεχνολογία, μα κυρίως ακολουθούσαν και δεν καθοδηγούσαν όπως σήμερα την πολιτική αντιπαράθεση. Και επειδή τόσο η δημοκρατία όσο και το αίσθημα δικαίου εξακολουθούν να νοσούν, ο ρόλος των media γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος όταν αγγίζουν ευαίσθητα θέματα με τέτοια ηλιθιότητα ενώ γνωρίζουν πως η κατασκευή αντι-ηρώων σε μια κοινωνία που το άδικο υπερισχύει δεν τους βγάζει στο περιθώριο αλλά τους εντάσσει..

3 Νοεμβρίου 2017

Αμίρ. Πετώντας πέτρες στο σπίτι ενός 11χρονου..

-Μια χώρα ανιστόρητων μα εθνολάγνων και ρατσιστών κατοίκων  που έχει ως τρίτο  στο κοινοβούλιο ένα ναζιστικό κόμμα διατηρεί το θεσμό των μαθητικών παρελάσεων εις ανάμνησιν  της Ε.Ο.Ν και ενός δικτάτορα που τις επέβαλε.
-Μια φαιδρή και κατ όνομα «αριστερή» κυβέρνηση τις διατηρεί και κληρώνει τους σημαιοφόρους..
-Ένας ανεύθυνος και ακατάλληλος Δ/ντής σχολείου δημιουργεί «θέμα» εκ του μηδενός ανακαλύπτοντας την επιλογή της ταμπέλας για ένα 11χρονο αλλοδαπό παιδί που απλά κληρώθηκε χωρίς να καταλαβαίνει πως στο νοσηρό και μόνιμα διχασμένο περιβάλλον της ελληνικής κοινωνίας  το στοχοποιεί στα αρρωστημένα μυαλά πολλών. Οι «υπερπατριώτες» τον συγχαίρουν, οι ανάθεμα κι αν ξέρουν τι είναι τον λένε φασίστα, ο σύλλογος Γονέων του σχολείου τον στηρίζει και του αποδίδει εύσημα, οι ανεγκέφαλοι νταήδες της διπλανής πόρτας, ποτισμένοι με μίσος για κάθε διαφορετικό από την ασχήμια τους πετροβολούν το σπίτι του 11χρονου όπως έκαναν οι «μέντορες» τους.
-Η Βουλή θα καταδικάσει το συμβάν μιας και ο νόμος θα νικήσει το φασισμό και τη μισαλλοδοξία όπως με τη δίκη της ΧΑ,  η Ελλάδα δεν έχει ρατσιστές...μόνο ανθρώπους που"δεν είμαι ρατσιστής αλλά...", ο μικρός και κατά λάθος στην επικαιρότητα δυο φορές σε μια εβδομάδα «ανεπιθύμητος» Αμίρ δεν θα ενταχθεί –ευτυχώς για αυτόν-ποτέ στην ελληνική κοινωνία της φέρουσας την αληθινήν Παιδείαν, και όλα θα συνεχίσουν κανονικά να λειτουργούν στο όνομα των «πατριωτών» που το πόσο αγαπούν την πατρίδα φαίνεται από το χάλι της. 
Συγγνώμη Αμίρ, κάποιοι ντρεπόμαστε αλλά μη νομίζεις, κι εμάς ανθέλληνες και μη αποδεκτούς μας χαρακτηρίζουν..

27 Οκτωβρίου 2017

28 Οκτωβρίου 2017


-  Οι νεοναζί (ατιμώρητοι) θα παρευρεθούν με θράσος στις γιορτές ως οι πιο γνήσιοι πατριώτες.
- Οι «αναθεωρητές» τύπου Καλύβα – Μαρατζίδη κλπ. έχουν στρώσει ήδη το δρόμο για να διαβάσουμε την Ιστορία ενός πολέμου που διέλυσε τη χώρα ως κάτι που είχε οφέλη μιας και ο αστικός κόσμος εν τέλει επικράτησε και η Δυτική Ευρώπη έζησε πρωτόγνωρη οικονομική ανάπτυξη μετά τον πόλεμο. Ίσως και την άποψη ότι αν διαλέγαμε άλλο στρατόπεδο σήμερα θα είμαστε πολύ δυνατότεροι..
- Μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων της χώρας συνεχίζει να πιστεύει πως το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 οδήγησε τελικά στη νίκη εναντίον του Κομμουνισμού...
- Συντριπτικά ως σύνολο εξακολουθούμε να αγνοούμε -όντας ανιστόρητοι- έννοιες όπως Εθνικός Διχασμός, Πτώχευση της χώρας το 1932, απόταξη αντιβασιλικών αξιωματικών, ιδιώνυμο και δεκάδες άλλα που προηγήθηκαν και, παλινόρθωση, αθώωση δοσίλογων, «μοιρασιά» σχεδίου Μάρσαλ, δόγμα Τρούμαν, καθώς και δεκάδες άλλα που ακολούθησαν ενώ ο Ελληνικός εμφύλιος ίσως είναι η μεγαλύτερη ιλαροτραγωδια της ιστορικής αλήθειας μέχρι σήμερα.
- Θα γιορτάσουμε με τα Ζήτω το Έθνος (σωστά για να τιμήσουμε τους νεκρούς αγωνιστές) χωρίς για άλλη μια φορά να κάνουμε συζητήσεις για εγκληματικά λάθη, ιστορικό χρονικό πλαίσιο, προδοσίες, ιστορία. 
Έτσι και του χρόνου οι γενιές που δεν έζησαν τα γεγονότα, δεν διδάχτηκαν και κανείς δεν τους εμφύσησε το «μικρόβιο» της αλήθειας, θα ασχοληθούν με το στρατιωτικό βήμα των παρελάσεων, τη μπούργκα, τον αλλοδαπό σημαιοφόρο και το ύψος της φούστας..

12 Ιουλίου 2017

Ακαδημία Πλάτωνος. Η σκιά ενός Mall έτοιμη πλέον να κρύψει την ιστορία..


  Ακαδημία Πλάτωνος. Ίσως οι δυο πιο γνωστές -σε συνδυασμό- Ελληνικές λέξεις στον κόσμο που δεν χρειάζονται μετάφραση. Τοπωνύμιο που δεν χρειάζεται search για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε τη σημασία του. Αρχαιολογικός χώρος λίκνο της βασισμένης στον Ελληνο-ρωμαϊκό πολιτισμό, σύγχρονης Δύσης. 
  Ο υπουργός Κος Σταθάκης καθόρισε με προεδρικό διάταγμα τη ρύθμιση των όρων και περιορισμών δόμησης σε τέσσερα οικοδομικά τετραγωνικά με μέγιστο ύψος προς τον αρχαιολογικό χώρο τα 18 μέτρα, το ΣτΕ απεφάνθει τη νομιμότητα του, το capital αναρωτιέται γιατί κωλυσιεργεί η επένδυση των €300 εκατ. του νέου Mall που θα φέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας...(http://www.capital.gr/epixeiriseis/3221441/ennea-upografes-gia-na-xekinisei-ependusi-300-ekat
  Στη χώρα που η πολιτισμική κρίση είναι το μέγα πρόβλημα, η «αξιοποίηση» απαιτεί Mall με αρχαιολογική θέα. Η αξιολόγηση και η τιμολόγηση έχει γίνει. Το σύγχρονο όραμα θέλει αστοιχείωτους καταναλωτές και όχι περιπατητές από όλο τον κόσμο που αντιλαμβάνονται την αξία της γνώσης και της ιστορικότητας, ενώ ανάδειξη σημαίνει μάλλον ευκαιρία.. 

ΥΓ. Οι κάτοικοι έχουν φτιάξει ομάδα εναντίωσης στα σχέδια. Τα λεφτά όμως είναι αρκετά για να τους χαρακτηρίσουν όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη από γραφικούς μέχρι διώκτες των επενδύσεων. 

19 Ιουνίου 2017

Κτίσμα Ζωοδόχου Πηγής 9 Ένα ακόμα χαμένο στοίχημα μιας αφιλόξενης πόλης..

Ζωοδόχου Πηγής 9. Μια ταμπέλα που πρέπει να πλησιάσεις για να διαβάσεις αναφέρει πως εκεί ο Κάρολος Κουν έκανε πρόβες δημιουργώντας το Θέατρο Τέχνης. 
Αντιγράφω από τη βιογραφία του Κάρολου Κουν: "Κατά την περίοδο της Κατοχής (1942), ο Κουν μαζί με μαθητές της σχολής, όπως τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, τον Λυκούργο Καλλέργη, τον Παντελή Ζερβό και άλλους, ξεκίνησαν πρόβες σε ένα μικρό δωμάτιο στην οδό Ζωοδόχου Πηγής 9 για την ‘‘Αγριόπαπια’’ του Ίψεν. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, οι καιροί ζοφεροί, όμως όλοι μαζί ένιωθαν πως δημιουργούσαν κάτι που θα αναζωπύρωνε την κοινή τους πίστη και ελπίδα σε ένα καλύτερο μέλλον, σε ένα καλύτερο αύριο." 
Ένα υπέροχο κτίσμα του 1926 που σου μαγνητίζει το βλέμμα καθώς περπατάς, "φωνάζει" για τη χαμένη του αίγλη μέσα από την εγκατάλειψη του. Μια ρωγμή του χρόνου στα στενά της Αθήνας που κανένας οργανισμός ή Υπουργείο δεν φρόντισε -όπως και για τόσα αλλά- να αξιοποιήσει συνδέοντας το παρελθόν με το σήμερα και το μέλλον αυτής της πόλης. Μιας υπέροχης Αθήνας που οι κάτοικοι & οι φορείς εγκατέλειψαν το παρελθόν της, έκοψαν το νήμα της συνέχειας και την έκαναν αφιλόξενη για αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί δεν αγάπησαν ποτέ την ιστορία της και δεν έμαθαν να τιμούν τη χαμένη της αίγλη..Θυμάμαι κάποτε είχα διαβάσει κάπου πως το πρόβλημα της Αθήνας ήταν η βίαιη τόσο σε χρόνο όσο και σε συνθήκες υπερμεγέθυνση της που είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι της να μην αστικοποιηθούν αλλά να νιώσουν ως μετανάστες μακριά από τον τόπο τους, το χωριό, το νησί τους. Αυτό ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει μια δικαιολογία για τις πρώτες γενιές. Σήμερα όμως και μετά την ευμάρεια των προηγούμενων δεκαετιών είναι μάλλον αποτέλεσμα έλλειψης αστικής κουλτούρας. Η αλλιώς το χαμένο στοίχημα ενός πολιτισμού που καταρρέει..     

24 Μαΐου 2017

Πολυπολιτισμικότητα. Πας μη Ευρωπαίος, ISIS;;

Σήμερα λοιπόν που η «επικαιρότητα» επανέφερε την έννοια της πολυπολιτισμικότητας, διαβάζω συνεχώς στα SM απόψεις που καταλήγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον «κοινό» τόπο πως Πολιτισμός είναι οι συμπεριφορές και η στάση ζωής των κοινωνιών και των μελών τους ως κάτι μάλλον στατικό και αποτέλεσμα ταύτισης μιας κοσμοθεωρίας, της Δυτικής σε ότι μας αφορά. Μόνο που αυτή η άποψη συνοψίστηκε στον όρο Εξελικτισμός και είχε αποτυπωθεί ως «Η μονόδρομη πορεία της ανθρωπότητας από την αγριότητα προς τον πολιτισμό που αντιπροσωπεύει η Ευρώπη» (Lewis Morgan, Ancient Society 1877) ήδη από το τέλος του 19ου αιώνα. Κάτι που όχι μόνο δεν ορίζει την έννοια του πολιτισμού αλλά αποτέλεσε και τη «Λαϊκή θρησκεία της αποικιοκρατίας». (Servier J η εθνολογία 1993) πριν την άνοδο των Εθνικισμών.
Είναι πάρα πολύ εύκολο για εμάς που έχουμε μάθει πως ο καθένας μας δικαιούται μια άποψη, αυτή την άποψη να την κάνουμε ορισμό και μάλιστα μη διαπραγματεύσιμο. Ήδη από το 1952 οι Kroeber A. – L. Kluckhohn (Culture: A Critical Review of Concepts etc. 1952) κατέγραψαν 164 διαφορετικούς ορισμούς της Κουλτούρας που συγχεόταν με τον Πολιτισμό και έκτοτε οι ορισμοί αυξάνουν μιας και από τον Κικέρωνα έως σήμερα ο όρος αποτελεί πεδίο αναζήτησης. Και μόνο το ότι υπάρχουν ορισμοί με ποικιλία εννοιών, με διαφορές και διαμάχες αποδεικνύει πως η πολιτιστική ταυτότητα στα μέλη μιας κοινωνίας μόνο κοινή δεν είναι. Απεναντίας, δεν αντιστοιχεί σε κάποια αυτούσια ομάδα αλλά είναι αποτέλεσμα διαρκών σύνθετων αλλαγών και αλληλοεπιδράσεων που ενσωματώνει μια διαρκώς μεταβαλλόμενη ποικιλία ετερόκλιτων στοιχείων. ( Claude Levi-Strauss, Φύση και Ιστορία) και που είναι πάντα και υβριδική και δυναμική. Άλλωστε, η ιστορία της ιδέας του πολιτισμού δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την την απογραφή των νοητικών και συναισθηματικών μας αντιδράσεων στην αλλαγή των συνθηκών ζωής με τέσσερα βασικά στοιχεία (R. Williams Culture & Socity 1963) Κοινωνική ιστορία, Πολιτική ιστορία, Σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, Νεοτερικότητα και μεταμόρφωση της κοινωνίας.
 Πριν καταλήξουμε λοιπόν σε αφορισμούς, και πριν καταθέσουμε την άποψη μας ως θέσφατη καλό θα ήταν να αναλογιστούμε πως ούτε η κοινωνία που ζούσαμε πριν την αθρόα έλευση άλλων πολιτιστικών προτύπων ήταν αρραγής, ούτε όλοι όσοι έχουν έρθει –με τη θέληση τους ή μη-, εισβάλει, αφομοιωθεί ή μη, αποτελούν ένα συμπαγές πολιτισμικό κομμάτι, ούτε υπάρχει ή υπήρξε ποτέ πλήρης αφομοίωση. 

Το ζήτημα είναι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως είναι στους –ισμούς μας ή τα θέλω μας. Να βρούμε το συνεκτικό κρίκο που θα μπορέσει να ενώσει μέσα από τους νόμους το «μωσαϊκό», και να αναλογιστούμε πως τη φρίκη που ζούμε σήμερα την έχουν ζήσει πρώτοι οι ίδιοι οι κατατρεγμένοι -και μάλιστα από τους ίδιους φονιάδες- και δεν είναι δυνατόν να τους εξομοιώνουμε απλά και μόνο επειδή είναι διαφορετικοί από εμάς σε ένα σύγχρονο "Πας μη Ευρωπαίος, ISIS". Πόσο μάλλον όταν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους δολοφόνους όλοι μαζί..

16 Μαΐου 2017

Χρυσή Αυγή. Η Ημιμόρφωση και το "χειραγωγημένο πνεύμα των αποκλεισμένων"

Η αποδοχή ενός Ναζιστικού μορφώματος ως αντίδραση - "το χειραγωγημένο πνεύμα των αποκλεισμένων" χρειάζεται ένα απαραίτητο συστατικό που δεν είναι άλλο από την ημιμόρφωση.. Όρο όπως τον διατύπωσε ο «ανεπιθύμητος» από τους Ναζί Theodor W. Adorno και που σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ έκδηλος στην ελληνική κοινωνία. Και δυστυχώς δεν αφορά μόνο την Τέχνη.. 
«Η ημιμόρφωση δεν είναι μισή μόρφωση ή απουσία μόρφωσης ,αλλά η έχθρα απέναντι στη μόρφωση.Το μισό που ναυάγησε ,η αποτυχημένη ταύτιση, δημιουργεί το μίσος ,το φθόνο γι’ αυτό που δεν ευωδόθηκε ,τη διαστροφή. Αυτό που οι άνθρωποι στη συνέχεια κάνουν πως προτιμούν ,το ξενικό κρουστό σουξέ και το αστυνομικό μυθιστόρημα ,το φαντασμαγορικό θέαμα κι η μελοδραματική αγάπη ,τους είναι κατά βάθος το πιο ξένο κι αποκρουστικό, που δεν ανταποκρίνεται σε καμμιά άμεση εμπειρία τους. Υποτάσσονται σ’ αυτό με σφιγμένα δόντια όπως ο έφηβος που πνίγεται στην πρώτη ρουφηξιά του καπνού και φρικιά στην πρώτη γουλιά του αλκοόλ ,αλλά προχωράει μοιραία και άβουλα προς το μισητό και αναπότρεπτο.
Η ικανότητα για εμπειρία δεν αποκτιέται, αν δεν αποδομηθούν οι μηχανισμοί απώθησης ,οι ασυνείδητες αντιστάσεις που κρατούν τον άνθρωπο ανάπηρο και ανίσχυρο να εμπειραθεί οτιδήποτε άμεσα και ζωντανά ,ν’ αποκτήσει αυτογνωσία συνείδηση του κόσμου και θαρραλέα αντίσταση σε ό,τι τον υποδουλώνει. Η ημιμόρφωση είναι η συλλογική πατερίτσα της ανάπηρης πλειονότητας, η διάδοση του πνεύματος και τέχνης χωρίς ζωντανή σχέση προς τη συνείδηση των ανθρώπων ,χωρίς συνέπεια για τη ζωή τουςκαι τη δομή της κοινωνίας .Το τραγούδι μιλάει γι’ αγάπη και ειρήνη ,ενώ η δισκογραφική εταιρία ,βέβαιη για τη φενάκη ,επενδύει και στην παραγωγή όπλων ,όπως και η κρατική τηλεόραση εκπέμπει την κουλτούρα στο στρατώνα και στα μετωπικά φυλάκια .Η πολιτιστική βιομηχανία ,πιστή στην προπαγάνδα και συνεπής στην αναγκαιότητα της οικονομικής συγκέντρωσης και της τεχνικής τυποποίησης παράγει κουλτούρα γι’ αυτούς που η κουλτούρα απέκρουσε ,αλλά και στην αρκετά συγγενή κατηγορία εκείνων που ο φθόνος των πολλών αποκαλεί κουλτουριάρηδες. «Η ημιμόρφωση είναι το χειραγωγημένο πνεύμα των αποκλεισμένων» (Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεωρία της ημιμόρφωσης)

11 Φεβρουαρίου 2017

Με αφορμή μια "Ελληνίδα Στρέιτ"..

Ο φασισμός δεν είναι ούτε ήταν ποτέ πολιτική ιδεολογία. Οι ιδεολογίες ψάχνουν ή προτείνουν λύσεις μέσα από σύνθετα φάσματα και στοιχεία. Για αυτό αρκεί ένα και μόνο λάθος ή υπερτιμημένο στοιχείο να τις κάνει ουτοπικές. Αντίθετα ο φασισμός δεν απαιτεί σύνθετη ή κριτική σκέψη, δεν ψάχνει τα επιμέρους, δεν αναζητά τη ζύμωση. Υπεραπλουστεύει και πατά πάνω στο νόμο της δύναμης και της επιβολής του μέσω της βίας των οπαδών του που ζουν κάτω από το καθεστώς  μιας παθογενούς αυταρέσκειας να ανήκουν την ελίτ των δυνατών με «ηθική» δικαιολογία για τη βία τους το θέσφατο ενός ηγέτη ή μιας πεφωτισμένης ομάδας. Δε διαφέρει από το νόμο της ζούγκλας και βρίσκει έδαφος όταν ο πολιτισμός παρακμάζει και η απουσία του δημιουργεί κλειστά μυαλά έτοιμα να δεχτούν το απλουστευμένο ως λύση και αιτία, και τη βία σαν «νομιμοποιημένη» πρόκληση. Και δυστυχώς σήμερα η κρίση είναι κυρίως αξιών άρα βαθιά πολιτιστική…   

https://www.facebook.com/leonidas.karageorgos.antilogos/